Gedachten over “A Cypherpunk’s Manifesto”, deel 5
*Privacy in een open samenleving vereist ook cryptografie. Wanneer ik iets zeg, wil ik dat het alleen gehoord kan worden door degenen voor wie ik het bedoeld heb. Wanner de inhoud van mijn uitspraken beschikbaar zijn voor de wereld, heb ik geen privacy. Versleutelen is aangeven dat ik privacy wil, en versleutelen met zwakke cryptografie is aangeven dat ik niet al te veel privacy verlang. Verder, je identiteit met zekerheid onthullen, wanneer de standaard anonimiteit is, vereist een cryptografische handtekening.*
Ik heb in mijn eerdere posts over privacy gesproken, en hoe het aan de basis van de Cypherpunkbeweging ligt.
Om vrij te kunnen spreken is het noodzakelijk dat je de keuze hebt om dit zonder angst voor represailles te doen. In sommige gevallen betekent dat de mogelijkheid hebben om je identiteit te verbergen, omdat bekendheid ernstige persoonlijke of professionele gevolgen voor je kan hebben. Zonder die keuze zouden vele mensen zich niet uit kunnen spreken, omdat hun eigen veiligheid of die van hun vrienden en bekenden in het geding zou kunnen zijn.
Het internet voegt hier nog een andere dimensie aan dit probleem toe: alhoewel het nu mogelijk is voor een ieder met toegang om zichzelf over de hele wereld hoorbaar te maken, is het ook mogelijk om op een veel grotere schaal beschadigd te worden: het een gaat hand in hand met het ander. Dit is wat de Cypherpunkbeweging jaren geleden zag en wat nog steeds degenen die zich als zodanig identificeren drijft.
Dit is geen theoretische zaak. Op dit moment is er een grote discusse gaande of bedrijven achterdeuren in hun versleuteling zouden moeten inbouwen om regeringen toegang te geven in gebruikershistories. We hebben regeringsfunctionarissen die roepen om de dekmantel van klokkenluiders op te heffen omdat wat zij melden niet in lijn is met de belangen van hun landen.
Al deze oproepen worden gedaan onder de banier van vijanden bestrijden, wat begrijpelijk is. Echter, zelfs wanneer dit goedbedoeld is, is het een gevaar voor een ieders privacy: wanneer het kapit is, kan hiet niet meer gemaakt worden en gaat de keuze voor privacy door het toilet.
Dit manifest gaat niet alleen over pricacy, maar over de keuze voor die privacy en het niveay waar je die wilt hebben: wil je dat de hele wereld weet dat je asperges gegeten hebt? Prima, maar als je dat niet wilt, dan is dat ook mogelijk. Het is die simpele zaak die het hart vormt van waar de Cypherpunkbeweging zich mee bezig houdt.